مقایسه اثر درمانی پردنیزولون، آسیکلوویر و ترکیب این دو بر روی میزان بهبودی فلج ایدیوپاتیک عصب صورت

چکیده: زمینه و هدف. فلج بلس شایع ترین نوع فلج عصب هفتم می باشد. علت این بیماری ناشناخته است ولی از آن جایی که رد پاپی از ویروس هرپس را در این بیماری پیدا کرده اند، در درمان آن تجویز داروی آسیکلوویر پیشنهاد شده است، لذا جهت تعیین اثر این دارو و مقایسه آن با درمان مرسوم توسط پردنیزولون و بررسی این که آیا تجویز توام این دو دارو موجب بهبودی سریع تر و نیز کاهش عوارض ناشی از بیماری می شود، مطالعه حاضر انجام گرفت. مواد و روش ها. این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی بود که بر روی سه گروه 40 نفره از بیماران مبتلا به عارضه فوق انجام شد. بیماران به طور تصادفی به سه گروه تقسیم و به هر گروه به ترتیب پردنیزولون، پردنیزولون- آسیکلوویر و آسیکلوویر داده شد و در پایان داده های مربوط به سه گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها. نتایج این پژوهش نشان داد که درصد بهبودی کامل سه ماهه در گروه دریافت کننده توام پردنیزولون و آسیکلوویر 77%، و در گروهی که آسیکلوویر تنها دریافت کردند 75% و در بیمارانی که پردنیزولون تنها دریافت کردند 5/72% بود. هر چند بیمارانی که آسیکلوویر و پردنیزولون دریافت نمودند سیر بهبودی بهتری داشتند اما اختلاف معنی داری از نظر سیر بهبودی و عوارض بین گروه های درمانی وجود نداشت. نتیجه گیری. مطالعه حاضر نشان داد که درمان توام پردنیزولون و آسیکلوویر در بهبود مبتلایان به بلس پالزی موثرتر است هرچند اختلاف معنی داری در بین سه گروه مورد مطالعه وجود نداشت و نیز در مواردی که تجویز پردنیزولون محدودیت کاربرد دارد، می توان از آسیکلویر به عنوان درمان جانشین استفاده نمود کلید واژه ها:آسیکلوویر، پردنیزولون، سندرم رامسی هانت، فلج بلس